Οι θέσεις μας για το πολιτικό σύστημα

Στις 9 Μαρτίου 2013, αρκετοί φίλοι του Π80 βρεθήκαμε στο "ΤΙΤΑΝΙΑ" στην Αθήνα και συζητήσαμε ένα πρώτο πλαίσιο θέσεων για το πολιτικό σύστημα. Στο κείμενο που ακολουθεί κωδικοποιείται το αποτέλεσμα αυτής της συζήτησης και ελπίζουμε ότι και άλλοι φίλοι θα διατυπώσουν σχόλια και γνώμες που θα συμβάλουν στην οριστικοποίηση των θέσεών μας στον τομέα αυτό. Σε εξέλιξη είναι η αντίστοιχη συζήτηση για την οικονομία, οπότε όσοι πιστοί... προσέλθετε!

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Στην Ελλάδα, οι κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις συμπυκνώνονται με  συνεχή και εμφατικό τρόπο στο Κράτος και ιδιαίτερα στην καρδιά της λειτουργίας του , την πολιτική εξουσία.

Συνεπώς, το πολιτικό σύστημα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά όπου δένονται (είτε ως σημείο εκκίνησης είτε ως σημείο κατάληξης) οι μεγάλες παθογένειες της κοινωνίας. Αυτό εξηγεί τον επείγοντα και καθοριστικό χαρακτήρα των αλλαγών που πρέπει να γίνουν στο πολιτικό μας σύστημα.

Το πολιτικό σύστημα, εκτός από την νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, περιλαμβάνει ακόμα το Συνδικαλιστικό Κίνημα και την Τοπική αυτοδιοίκηση. Αλλαγές στους τομείς αυτούς  πρέπει να ακολουθήσουν , γιατί η υπάρχουσα δομή του ελληνικού πολιτικού συστήματος επιφυλάσσει δεύτερους ρόλους για αυτούς του πυλώνες της Δημοκρατίας σε σχέση με το πανταχού παρόν κομματικό σύστημα και τη συγκεντρωτική εκτελεστική/κυβερνητική εξουσία.

Η λογική των παρακάτω αλλαγών υπακούει σε ανάγκες περαιτέρω εκδημοκρατισμού και εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος , με περιορισμό των φαινομένων επαγγελματοποίησης της πολιτικής , γραφειοκρατικοποίησης  του κομματικού συστήματος , πελατειακών σχέσεων εκπροσώπησης και αδιαφάνειας στους θεσμούς. Προς την ίδια κατεύθυνση θα συμβάλλει και η άρση «των σκοτεινών σημείων» ώσμωσης μεταξύ των τριών εξουσιών(νομοθετική/ εκτελεστική/ δικαστική).

Οι παρακάτω αλλαγές περιγράφουν την προσδοκώμενη από εμάς (ίσως και από πολλές άλλες δυνάμεις , όχι μόνο της Κεντροαριστεράς) μετάβαση από τη σημερινή «μελαγχολική Δημοκρατία» στην Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία-μία μετάβαση που η σημερινή πολιτική τάξη αμήχανα υφίσταται αντί να ηγείται.

1. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του Πρωθυπουργοκεντρικού  μοντέλου

Στη νέα συνταγματική αναθεώρηση δημιουργούνται θεσμικά αντερείσματα - με στόχο την ενεργή συμμετοχή των βουλευτών, τη λογική της συλλογικής διακυβέρνησης και ενίσχυση της άμεση δημοκρατίας:

  • Ενίσχυση των αρμοδιοτήτων ή/και της βάσης στήριξης  του Προέδρου της Δημοκρατίας (εκλογή από το λαό/ενεργότερος λόγος)
  • Ενίσχυση του ρόλου των βουλευτών και του Κοινοβουλίου, με παράλληλη μείωση του αριθμού τουλάχιστον κατά 20%. (μείωση αριθμού σε 225)
  • Καθιέρωση αιρετής  40μελούς Γερουσίας με ρόλο προεργασίας , γνωμοδότησης και ελέγχου νομοθετικών πρωτοβουλιών, εποπτείας της κρατικής λειτουργίας και απόδοσης του κυβερνητικού έργου


2. ΑΛΛΑΓΗ  τρόπου  αντιπροσώπευσης της κοινωνίας στους θεσμούς

  • Nέο εκλογικό σύστημα ( με αλλαγή του χάρτη των εκλογικών περιφερειών, με εκλογικές περιφέρειες έως 70.000 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων), ενίσχυση της απλής αναλογικής ,δυνατότητα επιλογής από τη λίστα άλλου κόμματος,κλπ)
  • Συνταγματική δυνατότητα λαϊκών νομοθετικών πρωτοβουλιών ή/και δημοψηφισμάτων για θεσμικά και κοινωνικά ζητήματα σε επίπεδο Δήμου ή Περιφέρειας (όχι για εξωτερική πολιτική και άμυνα)
  • Πρόωρη διάλυση της Βουλής μόνο με πολύ μεγάλη  πλειοψηφία ( 4/5 Κοινοβουλίου και ταυτόχρονη συναίνεση του ΠτΔ.
  • Θέσπιση δύο θητειών ως μέγιστου ορίου κατοχής σε     κάθε  αιρετή θέση (η κάθε θητεία μπορεί να είναι 5ετής).


3. ΑΛΛΑΓΗ  σχέσεων σε θεσμούς και Κράτος

  • Θητεία στην επιλογή προσώπων για τις Γενικές Γραμματείες, τις κρατικές υπηρεσίες , τις τράπεζες και τις ΔΕΚΟ που θα προκύπτουν με διαγωνισμό και έγκριση από τη Γερουσία .Θα αξιολογούνται κάθε χρόνο.
  • Οι Γενικοί Γραμματείς Εξωτερικών , Αμυνας , Παιδείας , Πολιτισμού , Εσόδων και Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους να εχουν πενταετή θητεία χωρίς τη δυνατότητα ανανέωσης.
  • Κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα κόμματα - δικαστικός έλεγχος εκλογικών δαπανών κομμάτων και πολιτικών -  νόμοι διαφάνειας της ιδιωτικής χρηματοδότησης- απαγόρευση δανεισμού κομμάτων
  • Ανεξάρτητο Ινστιτούτο αξιολογεί την αποδοτικότητα των δημοσιονομικών πολιτικών ή/και την οικονομική βιωσιμότητα γενικά των δημόσιων πολιτικών και προτείνει βελτιώσεις- τοποθετεί πλαίσιο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων – συναρτά μισθούς με αποδοτικότητα
  • Κατάργηση κάθε είδους ασυλίας ή/και προνομίων έναντι της δικαιοσύνης των μελών του Κοινοβουλίου , της Γερουσίας, του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Νέα Ελλάδα εναντίον Παλιάς Ελλάδας: Φτιάχνοντας ποσοστά με το μυαλό μου...
Wednesday, 01 August 2012 10:35
AddThis Social Bookmark Button

(Γράφει ο Σωκράτης Ξυνίδης στο blog του). Για όσους ενδιαφέρονται για τα ποσοστά στην ελληνική κοινωνία σιγά – σιγά ας απεξαρτηθούν από αυτά που αναφέρονται σε προτιμήσεις κομμάτων. Όχι μόνο γιατί σε λίγο τα πολιτικά κόμματα δεν θα έχουν και πολύ σχέση με αυτά που μέχρι σήμερα γνωρίσαμε. Αλλά γιατί η πραγματική σύγκρουση που υπάρχει σήμερα προκύπτει μέσα από άλλου είδους ποσοστά που εντελώς αυθαίρετα και αντιεπιστημονικά τα προσδιορίζω:

1) Το 30% των πολιτών έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως ότι αυτή η χώρα με τη μορφή που έχει και αυτή η κοινωνία με τις αρχές που σήμερα τη διέπουν, δεν πάει άλλο. Είναι αποφασισμένοι να κάνουν κάθε προσπάθεια και κάθε θυσία προκειμένου επιτέλους να ζήσουν ως αξιοπρεπείς πολίτες σε μια αξιοπρεπή χώρα.

2) Το 3% είναι προνομιούχοι οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά που δεν θέλουν να αλλάξει απολύτως τίποτα αφού επί δεκαετίες, αν όχι εκατονταετίες, οι ίδιοι και οι πρόγονοί τους, φρόντισαν να απολαμβάνουν τα πάντα σε αυτή τη χώρα. Χρήματα, δόξα, φήμη, σεβασμό ή και τον φόβο των απλών ανθρώπων να τους κοιτάξουν στα μάτια. Ακόμη και να πτωχεύσει η χώρα και να φέρουν πίσω τα μύριά τους δεν είναι βέβαιοι ότι στην Νέα Ελλάδα θα μπορούν να κάνουν τις δουλειές τους.

3) Το 17% που είναι ψευτοπρονομιούχοι. Είναι αυτοί που επί δεκαετίες επένδυσαν στο παλαιοκομματικό πολιτικό σύστημα, το υπηρέτησαν και σαν αντάλαγμα της πολιτικής, συνδικαλιστικής ή προσωπικής τους αφοσίωσης, πήραν την προνομιακή θέση στις ΔΕΚΟ, στη Βουλή, στα υπουργεία ή ακόμη χειρότερα σε θέσεις φαντάσματα στις οποίες δεν τους είδε ποτέ κανείς αλλά η μισθοδοσία καταβαλόταν και αναλαμβανόταν συστηματικά κάθε μήνα. Άλλοι που υπηρέτησαν την παραοικονομία κλέβοντας φόρους, δασμούς, κάνοντας παράνομα φροντιστήρια, κλέβοντας εργοτάξια του δημοσίου, κάνοντας τους συμβούλους των υπουργών στις περιόδους που το κόμμα τους κυβερνούσε και τους συμβούλους των αφεντικών των πολιτικών που υπηρετούσαν στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, την εποχή που το κόμμα τους βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Κι αυτοί δεν θέλουν ν'αλλάξει τίποτα γιατί τζάμπα χτίζαν, έγλυφαν και έσκυβαν τόσα χρόνια;

4) Το 50% των ανθρώπων που δεν θέλουν να ξέρουν πολλά. Γιατί τους φοβίζουν οι αλλαγές. Γιατί τρομοκρατούνται από την κινδυνολογία. Γιατί “δεν είναι δουλειά τους”. Γιατί δεν θέλουν να χάσουν όσα έχουν. Γιατί έτσι έμαθαν από την οικογένειά τους. Γιατί ας ψηφίσουμε αυτόν που μας δίνει περισσότερα από αυτόν που μας λέει αυτό που δεν θέλουμε να παραδεχθούμε. Γιατί η Ελλάδα είναι ήλιος, τσίπουρο, φραπέ, γήπεδο και γκόμενες. Γιατί όλοι είναι μαλάκες. Γιατί, γιατί, γιατί...

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Το (2) + (3) μας κάνει (3+17=) 20% που έχουν κάθε λόγο να μην αλλάξει τίποτα. Αυτοί είναι η Παλιά Ελλάδα. Είναι μόνο το 20%. Δεν έχουν βεβαίως καμιά ελπίδα να εκφράσουν δημοκρατικά, ελεύθερα και πλειοψηφικά τους Έλληνες. Γι'αυτό προσπαθούν να τους ποδηγετήσουν. Προσπαθούν να παρουσιάσουν και ενίοτε το πετυχαίνουν, ότι το 4) είναι μαζί τους και με αυτόν τον τρόπο να νομιμοποιούν την ολιγαρχία τους.

Το (1) που έχει 30 % μπορεί να πείσει το (4) ότι έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να υποστηρίξουν τις αλλαγές στη χώρα και να μπορούν με απόλυτα δημοκρατικό και ελεύθερο τρόπο να εκφράσουν με συντριπτικό ποσοστό τη Νέα Ελλάδα. Αυτό είναι το εθνικό, κοινωνικό, πολιτικό και προσωπικό χρέος των ανθρώπων που δεν φοβούνται τη σύγκριση με τους ευρωπαίους γιατί έχουν γνώση και ικανότητες τουλάχιστον όσο και αυτοί. Που δεν θα αφήσουν να οδηγηθούμε στη Νέα Ελλάδα ούτε μέσα από τον ξεπεσμό της πτώχευσης ούτε μέσα από τον εξαναγκασμό των δανειστών. Κάθε ένας σε έναν καθημερινό αγώνα έκθεσης και θαρραλέας διεκδίκησης του σωστού και του δίκαιου. Την ώρα αυτή που ο λαϊκισμός έπιασε κόκκινο στις πρόσφατες εκλογές και συνεχίζει να καθημερινά να σβήνει τις λίγες ελπίδες της χώρας και να ευνουχίζει ότι και όποιον εκφράζει την κοινή λογική της αυτοσυντήρησης της ελληνικής κοινωνίας και της πατρίδας μας. Ας μην χάνουμε χρόνο ψάχνοντας τον ηγέτη. Ας μην ξοδεύουμε δυνάμεις κοιτάζοντας τους παραπαίοντες πολιτικούς μας φορείς. Ας δουλέψουμε ατομικά και καθένας στη βάση του και αυτή η ενέργεια θα δημιουργήσει τη νέα συλλογικότητα που έχουμε όλοι ανάγκη. Από αύριο το πρωί. ... Όποιος αντέχει από σήμερα το βράδυ ... [xinidis.blogspot.gr]

Last Updated on Wednesday, 01 August 2012 11:51
 

Add comment


Security code
Refresh