Οι θέσεις μας για το πολιτικό σύστημα |
|
Πολύ λίγα, πολύ αργά, από πολύ "λιγους" (Τί να κανουμε; - πρώτες σκέψεις) |
Thursday, 28 June 2012 09:30 |
Σε αυτή τη μοναδικά κρίσιμη συγκυρία το πολιτικό σύστημα και οι πρωταγωνιστές του λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές της κρίσης και ελάχιστα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της. Μετά από σχεδόν πέντε χρόνια ύφεσης, καλπάζουσας ανεργίας και φτώχειας δεν έχει ολοκληρωθεί σχεδόν καμία μεγάλη μεταρρύθμιση, ενώ οι μόνες σημαντικές αλλαγές αφορούν στον περιορισμό του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων μέσω των περιβόητων οριζόντιων μέτρων. Μετά από σχεδόν πέντε χρόνια κρίσης το όραμα της χώρας προσδιορίζεται από ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο που στο μεγαλύτερο μέρος του, θα έπρεπε να έχει εφαρμοστεί από δεκαετίες, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τις γενεσιουργές αιτίες της κρίσης. Την ίδια στιγμή η κυριαρχία των ειδικών συμφερόντων εγκλωβίζουν τις πολιτικές εξελίξεις. Η τοπική αυτοδιοίκηση παραμένει ανεξέλεγκτη, συμπαθείς κοινωνικές ομάδες συνεχίζουν να απολαμβάνουν των ειδικών προνομίων τους, ο δημόσιος τομέας παραμένει αλώβητος ενώ η δομή της οικονομίας συνεχίζει να στηρίζεται σε αυθαιρετούντα ολιγοπώλια με πρώτο αυτό στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η αδικία και η ανασφάλεια οδηγούν σε κοινωνικό ριζοσπαστισμό ενώ τα συμπαγή κρατικοδίαιτα συμφέροντα παρεισφρήουν στο δίκαιο κύμα οργής, αγωνιζόμενα ωστόσο για τη διατήρηση των προνομίων τους. Μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις η χώρα βρίσκεται με κυβέρνηση συνεργασίας που ακόμα και ο πιο αδαής θα μπορούσε να έχει σχηματίσει από μηνών ή και ετών, με βάση τους εκάστοτε κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, δίχως τις φθοροποιές και κοστοβόρες έκτακτες προεκλογικές διαδικασίες. Μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις το κυβερνητικό πρόγραμμα συνεργασίας στοιχειοθετείται από μέτρα που καλύπτουν απαιτήσεις ετών, αποτελούν θέματα ευρείας αποδοχής, και αποτελούν βήματα κακέκτυπου εκσυγχρονισμού. Μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις το κυβερνητικό σχήμα ουδόλως κατοπτρίζει τις προσδοκίες του εκλογικού σώματος για την ανανέωση και βελτιστοποίηση του πολιτικού προσωπικού. Και το ερώτημα που εγείρεται είναι γιατί τόσο αργά, τόσο λίγα, και από τόσο «λίγους». Πλέον, το πολιτικό φάσμα έχει εμπλουτισθεί με ακραίες εκφάνσεις, με πολιτικούς και πολιτισμικούς λαϊκισμούς, ενώ έχει εκκενωθεί από ουσιώδεις προσεγγίσεις και αντιπαραθέσεις επί των μεγάλων ενοτήτων που συγκροτούν το φάσμα της κρίσης του ελληνικού σχηματισμού. Οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Το νέο δίπολο κυριαρχείται από τη μια, τις δυνάμεις που θέλουν την αναπαραγωγή του συστήματος της κρίσης με πρόνοια για όλες αυτές τις βελτιωτικές αλλαγές που είναι αναγκαίες για την ισορροπημένη λειτουργία του. Από την άλλη, τις δυνάμεις ενός αγενούς ριζοσπαστισμού και λαϊκιστικής αμφισβήτησης, που με φαντασιόπληκτη και παραληρηματική ανάλυση και την πλήρη αποδοχή κάθε «λαϊκής» διεκδίκησης, αναζητούν κάποιο επαναστατημένο δραχμικό χάος, κάποια νέα αρχή, σε ένα κόσμο διεθνούς απομόνωσης. Ωστόσο, τα γνωστά συνθήματα, οι μηχανισμοί και τα ειδικά συμφέροντα που εγκολπώνονται σε αυτό το αφυές ριζοσπαστικό μόρφωμα προδίδουν τις αντιμεταρρυθμιστικές προθέσεις του. Το αδιέξοδο της ελληνικής κοινωνίας είναι πασιφανές όσο και το πολιτικό κενό ενός ειλικρινούς, ρεαλιστικού, προοδευτικού, μεταρρυθμιστικού φιλοευρωπαϊκού κινήματος. Ενός κινήματος των πολιτών με απόλυτη προτεραιότητα την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και αδιαμφισβήτητη την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της, που:
Η κρίση είναι ένας ζωντανός οργανισμός που αναπαράγεται και παράγεται από τις καθεστηκυίες δομές, τους αναχρονιστικούς θεσμούς, τις ξεπερασμένες νοοτροπίες. Η αντιπαράθεση με το καρκίνωμα της κρίσης και η υπέρβαση του απαιτεί την αλλαγή σε κάθε επίπεδο αλλά και την κυριαρχία των δυνάμεων της παραγωγικής Ελλάδας έναντι της παρασιτικής. Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί η χώρα - ως φερέγγυος εταίρος - να εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις που θα απελευθερώνουν νέες δυνάμεις ενισχύοντας τη δυναμική περαιτέρω προσαρμογών και βελτιώσεων με πράξεις, με σχέδιο, με όραμα. Στη βάση των ως άνω προτεραιοτήτων η κοινωνία των πολιτών προσδοκά και απαιτεί την αναμόρφωση και ανασύνταξη του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς. Με νέες ιδέες, νέα πρόσωπα, νέες πρακτικές, γνώση και μέτρο.
|
Last Updated on Thursday, 28 June 2012 12:18 |