Στις 9 Μαρτίου 2013, αρκετοί φίλοι του Π80 βρεθήκαμε στο "ΤΙΤΑΝΙΑ" στην Αθήνα και συζητήσαμε ένα πρώτο πλαίσιο θέσεων για το πολιτικό σύστημα. Στο κείμενο που ακολουθεί κωδικοποιείται το αποτέλεσμα αυτής της συζήτησης και ελπίζουμε ότι και άλλοι φίλοι θα διατυπώσουν σχόλια και γνώμες που θα συμβάλουν στην οριστικοποίηση των θέσεών μας στον τομέα αυτό. Σε εξέλιξη είναι η αντίστοιχη συζήτηση για την οικονομία, οπότε όσοι πιστοί... προσέλθετε!

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Στην Ελλάδα, οι κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις συμπυκνώνονται με  συνεχή και εμφατικό τρόπο στο Κράτος και ιδιαίτερα στην καρδιά της λειτουργίας του , την πολιτική εξουσία.

Συνεπώς, το πολιτικό σύστημα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά όπου δένονται (είτε ως σημείο εκκίνησης είτε ως σημείο κατάληξης) οι μεγάλες παθογένειες της κοινωνίας. Αυτό εξηγεί τον επείγοντα και καθοριστικό χαρακτήρα των αλλαγών που πρέπει να γίνουν στο πολιτικό μας σύστημα.

Το πολιτικό σύστημα, εκτός από την νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, περιλαμβάνει ακόμα το Συνδικαλιστικό Κίνημα και την Τοπική αυτοδιοίκηση. Αλλαγές στους τομείς αυτούς  πρέπει να ακολουθήσουν , γιατί η υπάρχουσα δομή του ελληνικού πολιτικού συστήματος επιφυλάσσει δεύτερους ρόλους για αυτούς του πυλώνες της Δημοκρατίας σε σχέση με το πανταχού παρόν κομματικό σύστημα και τη συγκεντρωτική εκτελεστική/κυβερνητική εξουσία.

Η λογική των παρακάτω αλλαγών υπακούει σε ανάγκες περαιτέρω εκδημοκρατισμού και εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος , με περιορισμό των φαινομένων επαγγελματοποίησης της πολιτικής , γραφειοκρατικοποίησης  του κομματικού συστήματος , πελατειακών σχέσεων εκπροσώπησης και αδιαφάνειας στους θεσμούς. Προς την ίδια κατεύθυνση θα συμβάλλει και η άρση «των σκοτεινών σημείων» ώσμωσης μεταξύ των τριών εξουσιών(νομοθετική/ εκτελεστική/ δικαστική).

Οι παρακάτω αλλαγές περιγράφουν την προσδοκώμενη από εμάς (ίσως και από πολλές άλλες δυνάμεις , όχι μόνο της Κεντροαριστεράς) μετάβαση από τη σημερινή «μελαγχολική Δημοκρατία» στην Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία-μία μετάβαση που η σημερινή πολιτική τάξη αμήχανα υφίσταται αντί να ηγείται.

1. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του Πρωθυπουργοκεντρικού  μοντέλου

Στη νέα συνταγματική αναθεώρηση δημιουργούνται θεσμικά αντερείσματα - με στόχο την ενεργή συμμετοχή των βουλευτών, τη λογική της συλλογικής διακυβέρνησης και ενίσχυση της άμεση δημοκρατίας:

• Ενίσχυση των αρμοδιοτήτων ή/και της βάσης στήριξης  του Προέδρου της Δημοκρατίας (εκλογή από το λαό/ενεργότερος λόγος)
• Ενίσχυση του ρόλου των βουλευτών και του Κοινοβουλίου, με παράλληλη μείωση του αριθμού τουλάχιστον κατά 20%. (μείωση αριθμού σε 225)
• Καθιέρωση αιρετής  40μελούς Γερουσίας με ρόλο προεργασίας , γνωμοδότησης και ελέγχου νομοθετικών πρωτοβουλιών, εποπτείας της κρατικής λειτουργίας και απόδοσης του κυβερνητικού έργου

2. ΑΛΛΑΓΗ  τρόπου  αντιπροσώπευσης της κοινωνίας στους θεσμούς

• Nέο εκλογικό σύστημα ( με αλλαγή του χάρτη των εκλογικών περιφερειών, με εκλογικές περιφέρειες έως 70.000 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων), ενίσχυση της απλής αναλογικής ,δυνατότητα επιλογής από τη λίστα άλλου κόμματος,κλπ)
• Συνταγματική δυνατότητα λαϊκών νομοθετικών πρωτοβουλιών ή/και δημοψηφισμάτων για θεσμικά και κοινωνικά ζητήματα σε επίπεδο Δήμου ή Περιφέρειας (όχι για εξωτερική πολιτική και άμυνα)
• Πρόωρη διάλυση της Βουλής μόνο με πολύ μεγάλη  πλειοψηφία ( 4/5 Κοινοβουλίου και ταυτόχρονη συναίνεση του ΠτΔ.
• Θέσπιση δύο θητειών ως μέγιστου ορίου κατοχής σε     κάθε  αιρετή θέση (η κάθε θητεία μπορεί να είναι 5ετής).

3. ΑΛΛΑΓΗ  σχέσεων σε θεσμούς και Κράτος

• Θητεία στην επιλογή προσώπων για τις Γενικές Γραμματείες, τις κρατικές υπηρεσίες , τις τράπεζες και τις ΔΕΚΟ που θα προκύπτουν με διαγωνισμό και έγκριση από τη Γερουσία .Θα αξιολογούνται κάθε χρόνο.
• Οι Γενικοί Γραμματείς Εξωτερικών , Αμυνας , Παιδείας , Πολιτισμού , Εσόδων και Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους να εχουν πενταετή θητεία χωρίς τη δυνατότητα ανανέωσης.
• Κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα κόμματα - δικαστικός έλεγχος εκλογικών δαπανών κομμάτων και πολιτικών -  νόμοι διαφάνειας της ιδιωτικής χρηματοδότησης- απαγόρευση δανεισμού κομμάτων
• Ανεξάρτητο Ινστιτούτο αξιολογεί την αποδοτικότητα των δημοσιονομικών πολιτικών ή/και την οικονομική βιωσιμότητα γενικά των δημόσιων πολιτικών και προτείνει βελτιώσεις- τοποθετεί πλαίσιο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων – συναρτά μισθούς με αποδοτικότητα
• Κατάργηση κάθε είδους ασυλίας ή/και προνομίων έναντι της δικαιοσύνης των μελών του Κοινοβουλίου , της Γερουσίας, του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας.